Van geen school naar wel school

Zelfreflectie 1 SLB

Vorig jaar was nogal een heftig jaar voor mij. Het schooljaar liep in het begin zoals het moest lopen. Ik rolde redelijk gemakkelijk door de Mediaredactie en Onderzoeksredactie heen; deed wat buitenschoolse activiteiten. Een gewone student!

Fontys_Hogeschool_Journalistiek

Maar… één ding achtervolgde mij nog vanuit het eerste jaar. De toets(en) Nederlands. Na al die keren had ik nog steeds mijn Nederlands en dus mijn P niet gehaald. De zenuwen begonnen wel een beetje toe te slaan, want in het tweede jaar had je nog maar twee kansen om je Nederlands te halen, om zo nog je propedeuse in ontvangst te mogen nemen. Kans 1 kwam en ging voorbij met een onvoldoende en een paar maanden later was daar kans 2.

Bang
Ik kon wel janken van de zenuwen toen ik eenmaal plaatsnam in het tentamenlokaal. Dit was het dan! Hét moment! Nu of nooit! Make it or brake it!
Bang om te falen, begon ik aan het tentamen. M’n schoolcarrière flitste in mijn hoofd voorbij. ‘Kut, wat betekende die term ook alweer? Shit, dat woord ken ik niet’, die gedachtes schoten vaak in mijn hoofd voorbij. Met trillende handen vul ik het bolletje bij de laatste vraag in en steek ik mijn hand op om aan te geven dat ik klaar ben. De surveillerende docent/persoon loopt naar me toe, controleert wat gegevens en geeft het signaal dat ik naar buiten mag gaan.

examenstress-foksuk

Onzekerheid
Daar ik sta ik dan. Met geen enkel idee hoe ik het tentamen gemaakt heb loop ik naar buiten. Schoolvrienden en klasgenoten lopen naar me toe om te vragen hoe het gegaan is. ‘Geen idee’, zeg ik tegen ze. ‘Laten we maar hopen op een voldoende.’ Op dat moment wilde ik niets liever dan in m’n bed kruipen en mezelf zachtjes in slaap huilen. Een paar dagen later kwam de uitslag. Gezakt. Een 5,4. De wereld stortte onder mijn voeten vandaan. Dit was het dan. Einde verhaal. Houdoe en bedankt, tot ziens.

fokke-en-sukke-abacadabra

Boos
Ik was boos. Boos op mezelf, op (de taal) Nederlands, op school, op heel de wereld. Ik wilde helemaal niet weg. Ik wilde doorgaan. Ik had net een vriendenkring opgebouwd, zat lekker in een ‘flow’ en was mezelf aan het ontwikkelen als journalist. Dat zou nu allemaal ineens ophouden.
Ik had er zo mijn best voor gedaan, niet alleen met het leren maar ook met producties maken. En dat terwijl anderen die geen enkele moeite staken in leren en hun producties (zelfs met bronnen verzinnen en dergelijke) wél doorgingen.

fokkesukke

Twee woorden, negen letters
Ik wilde niet weg van school. Bijna gelijk nadat ik de uitslag te horen had gekregen, schreef ik een brief naar de examencommissie. Een lange brief (1009 woorden), waarin ik heel mijn hart en ziel op tafel legde. Ik wilde op school blijven! Ik had helemaal geen plan B. Ik was net gewend geraakt aan het studentenleven op HBO niveau. Mijn leven zou uiteenvallen als ik per direct van school moest. De examencommissie moest mij redden! Dat traject met de commissie voelde als een eeuwigheid. De examencommissie vergaderd maar eens per twee weken en mijn brief kwam net na een vergadering. Ik zag mijn kansen somber in en beperkte mijn activiteiten op school tot theorielessen only. Praktijklessen sloeg ik over, vanwege het dreigende vertrek. Ik zat niet lekker in mijn vel en kon me niet goed meer focussen. De angst dat ik weg moest nam mijn dagelijks functioneren over en het wachten op een reactie van de commissie was in twee woorden, negen letters te verwoorden: duurt lang.

Twee woorden, negen letters

Brieven, vergaderen en hoorzitting
De examencommissie reageerde uiteindelijk dat ze aan de hand van mijn brief, een schriftelijke onderbouwing van deskundigen wilde hebben. Daar werd een ultimatum voor gesteld en zo gezegd zo gedaan, die schriftelijke onderbouwingen kwamen er. Daar werd weer over vergaderd en uiteindelijk werd er besloten dat ik op hoorzitting moest komen. Zo gezegd, zo gedaan en de commissie ging daar weer over vergaderen. Na weer lang wachten kwam het verlossende woord: ik mocht de toets Nederlands aan het einde van het schooljaar opnieuw maken. In de tussentijd was ik al gestopt met het aanwezig zijn op school, om aan een plan B te werken. Dat werken bestond uit commercieel medewerker (administratief) zijn bij een marketingbedrijf in Tilburg. Omdat er tussen het oordeel van de examencommissie en het daadwerkelijke toetsmoment een aantal maanden zat, bleef ik werken bij het marketingbedrijf en leerde ik ondertussen voor het tentamen. Naarmate de toetsdatum dichterbij kwam, stopte ik met werken en focuste ik me volledig op het leren.

ZclceupIqjD

Erop of eronder
De stress die ik bij de laatste reguliere kans had, verduizendvoudigde zich bij het commissie goedgekeurde toetsmoment. Nu was het nog serieuzer dan ooit erop of eronder. Geen extra kansen meer. Het was zwemmen of verdrinken. En ik zwom. Ik zwom harder als ooit tevoren. En dat resulteerde uiteindelijk in een mooie 6! Ik werd daags na het maken van de toets al gebeld door de sectie Nederlands met de uitslag. Huilend van geluk belde ik mijn ouders op en vertelde het goede nieuws. Uiteindelijk mocht ik op 15 juli mijn Propedeuse in ontvangst nemen.

Duurde even, maar dan heb je ook wat! #propedeuse #FHJ #Fontys ?

Een foto die is geplaatst door Bjorn Rommens (@bjornrommens) op

Nieuwe ronde, nieuwe kansen
Ik kon verder, waar ik eerder gestopt was. Niets kon mij nu nog in de weg staan. Ik had mijn P en het voelde alsof ik de wereld aankon. Met wat moeite kon ik het schooljaar 2015-2016 goed beginnen en daar zit ik nu heerlijk op mijn plek. Het eerste project, de Nieuwsredactie, is net klaar en dat voelt fijn. Fijn om weer stukken te mogen schrijven, producties te maken, op school te kunnen zijn. Het was fijn om weer in actie te zijn. Zo heb ik onder andere een leuk stuk geschreven over Ryanair en Schiphol, is een video die ik heb gemaakt verschenen op de site van Brabants Dagblad en heb ik samen met een klasgenoot een mooi crossmediaal product gemaakt over jongerenparticipatie in de politiek.

Ik ben weer terug op school en geniet er met volle teugen van!

 

2129 Total Views 1 Views Today

Gepubliceerd door

Bjorn Rommens

Derdejaars student Journalistiek

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *